Van zelftwijfel naar kracht: Paula’s reis van homoseksualiteit en geloof Deel 1

Raphael Welkom bij Geloof Je Dat Ook. In deze aflevering hebben we een gesprek dat zo uitgebreid en interessant is, dat we het in twee delen hebben opgespitst. Vandaag luister je naar deel 1. Laten we erin duiken. Hallo Koos.

Koos Hé, hallo Raphael.

Raphael Welkom luisteraars.

Koos Ja, en welkom Paula, onze gast voor vandaag.

Paula Hé, dankjewel.

Koos Fijn dat je bij ons bent, Paula.

Paula Ja, ik ben ook blij dat ik bij jullie mag zijn.

Raphael Ja, dat vind ik superleuk.

Paula Gezellig.

Raphael Ja, want ik had... Koos en ik zijn de laatste keer geïnterviewd. En toen hadden we het ook over of er nog andere podcasten waren van mensen van onze geloofsovertuiging. En toen hadden we ook die van jou doorgekregen. Want jij maakt ook een podcast.

Paula Ja, ik heb even een pauze gehad, maar binnenkort ga ik weer verder.

Raphael Helemaal goed. Waar kunnen mensen jou vinden, mochten ze ook naar jouw podcast willen luisteren?

Paula Ja, ik heb een kanaal die heet Ophouwende Gedachten podcast. En zowel op YouTube als op Facebook te vinden.

Raphael Oké. Nou, dus mochten jullie als luisteraar van onze podcast ook geïnteresseerd zijn in de podcast van Paula, dus op YouTube en op Facebook, te vinden.

Koos Opbouwende gedachten. Klinkt goed.

Raphael Inderdaad. Ik heb ook al een aantal afleveringen geluisterd of gekeken op YouTube, want het is met beeld. En inderdaad hele interessante onderwerpen daar.

Paula Gaan nog veel meer komen.

Koos Ja, dat is goed vooruitzicht. En Paula, waar zou jij het vandaag met ons over willen hebben?

Paula Ja, over datgene wat mij in mijn leven het eigenlijk meest bezig heeft gehouden. En dat is homoseksualiteit. Omdat ik zelf die gevoelens had.

Koos Had of hebt?

Paula Had.

Koos Had, oké.

Paula Ja.

Koos Oké.

Paula Ja. Dus dat is iets wat je niet vaak hoort.

Koos Nee, want ik ben ook een beetje van, oh oké, dat hoor ik, heb ik eigenlijk nog niet eerder gehoord inderdaad. Ja, ik had die gevoelens, maar nu niet meer. Dus nu heb je niet meer homoseksuele gevoelens. Oké.

Raphael Laten we dus beginnen dan van je jeugd. Hoe ben je bij de kerk gekomen? Of ben je...

Paula Ik ben bijna in de kerk geboren. In zoverre dat mijn moeder was al lid van de kerk. Samen met haar oudste kinderen. Of eigenlijk de eenoudste. En toen heeft zij een buitenechtelijke relatie gehad. Met iemand uit Suriname. Zij is zelf Nederlands en haar man is ook Nederlands. En daar ben ik uitgeboren. Vandaar dat ik een donkerheidskleur heb. En mijn broers en zus en mijn ouders allebei allemaal blak zijn. En toen ik vier was, toen is ze weer terug naar de kerk gegaan. En ze was dus gecommuniceerd, is later weer teruggekomen, weer gedoopt. En toen ik acht was, ben ik gewoon gedoopt. En toen ik vier was ook, toen kwam ik er dus achter dat ik anders was dan de rest van de familie. Ik bedoel, waarschijnlijk had ik het vast wel gezien. Maar toen kwam ik er dus achter dat mijn vader niet mijn echte vader was. En dat ik dus een Surinaamse vader had. En eigenlijk mijn hele jeugd. Als je naar school gaat, loop je met je broer. En dan vragen kinderen, hebben jullie verkeering? Van dat soort dingetjes. Ja, omdat je niet aan de huidskleur. Ze zijn bruin, ze zijn blond. En ja, dat was echt wel lastig. Iedere dag bijna voor mijn gevoel moest ik uitleggen waarom ik anders was dan de rest van mijn gezin. Terwijl binnen ons gezin, ja, merkte wij echt mee eens dat ik anders was. Het was gewoon ons gezin. En mijn vader, of mijn moeder, is dus gewoon bij haar man gebleven. En die heeft mij opgevoed als zijn kind. Dus vandaar dat ik Andriessen heet. En hoe heet het ja, het is een hele Nederlandse naam app en ja, ik zie mezelf eigenlijk een beetje als een bounty een bounty.

Koos Dat is wel mooi gezegd bruin van buiten maar ik hou wel van bounties ja. Vind ik echt super lekker mijn favoriet

Paula ik hou meer van Mars maar ja,

Koos ieder Zo zijn volken.

Paula Hoe heet het ja, en toen ik dus... Ja, of dertien was toen mijn zus was al uit huis, die was al wat ouder. Die is tien, elf jaar ouder dan mij. En ik sliep vaak bij haar, want ze woonde vlakbij ons. En op een dag vroeg ik aan haar van maakt God fouten? En toen zei ze zo, ik heb het gevoel dat ik een jongen ben in het lichaam van een meisje. En toen zei ze, hoezo? Heb je ook gevoelens voor meisjes dan? Dan val je op meisjes? Ja, daar kon ik niet eens antwoord op geven. Want dat was precies eigenlijk wat het probleem was. Ik viel op meiden.

Raphael Dus het was dus eigenlijk niet eens zozeer dat je het gevoel had dat je in een verkeerd lichaam zat. Maar meer dat je gewoon op meisjes viel.

Paula Op dat moment eigenlijk wel. Op dat moment had ik ook echt wel het gevoel van. Ik ben eigenlijk gewoon een jongen. En daarom val ik op meisjes. En ik heb in die tijd ook echt mijn haar helemaal kort laten knippen. En ik droeg altijd al heel jongensachtige kleding. Vaak de kleding van mijn broers. En later zijn die gevoelens wel weggegaan inderdaad. Dat ik het gevoel had dat ik een jongen was. Maar het bleef wel het gevoelens dat ik een jongen wou zijn, zeg maar.

Raphael Ja, dat komt dan denk je omdat het vanwege die tijdperiode. En want vroeger was het wat minder bespreekbaar, denk ik. En omdat je ook misschien minder informatie had. Dus dat je het minder goed kon plaatsen. Dus je dacht van, hé, dit is verwarrend, want ik ben een meisje. Ik val op meisjes, misschien moet ik wel een jonger zijn.

Paula Ja, misschien. En andersom ook, ik denk nu dat als ik in deze tijd opgegroeid was en die gevoelens had, dat ik misschien inderdaad wel richting trans zou gaan. Omdat dat veel meer open is en als je dat soort gevoelens hebt, dan moet je wel zo zijn. Dus toen in principe kan ik een beetje zeggen dat ik eigenlijk overheen ben gegroeid. En je hoorde er inderdaad amper wat van in die tijd.

Raphael Ja, want je bent dus opgegroeid met het evangelie. En in de evangelie wordt ook wel over gesproken dat we eigenlijk geen homoseksuele gevoelens mogen koesteren. Hoe heeft dat dan effect gehad op jouw leven?

Paula Van mijn twaalfde tot mijn vijftiende was ik minder actief. Mijn vader was geen lid van de kerk, mijn moeder wel. En zondags ging ik met hem liever naar het voetballen dan met mijn moeder naar de kerk. En ook de jeugd bij mij in de omgeving, ik kom uit Spangen, Rotterdam, ik weet niet of je dat kent. Maar tegenover het Spartanstadion heb ik altijd gewoond. En een beetje, ja, een klein beetje achterbuurt wordt dat wel gezien. En dus mijn vrienden buiten de kerk, daar had ik veel meer mee voor mijn gevoel dan binnen de kerk. En dus op een gegeven moment, ja, ik moest van mijn moeder naar de kerk tot ik twaalf was. Dus zodra ik twaalf was, ben ik ook niet meer gegaan. En toen ik vijftien was, toen was ik heel erg depressief. En ik heb in die tijd ook een aantal zelfmoordpogingen gedaan. En niks lukte eigenlijk. En toen had ik zoiets van, nou ja, laat dan maar. Maar ik bleef wel depressief. En mijn zus ging toen verhuizen en toen vroeg ze of ze zijn zendelingenzus, dus hij wilde helpen met verhuizen. Dus toen leerde ik hun kennen. Nou, en dat waren echt hele leuke meiden en die hadden echt, voor mijn gevoel, echt aandacht voor me. Ze waren gezellig en ik wilde ze wel meer zien. Nou ja, hoe moet je ze meer zien? Naar de kerk gaan. Dus toen was ik naar de kerk gegaan. En ja, vanaf die tijd ben ik eigenlijk weer actief geworden. Toen had ik ook zoiets van, nou wil ik ook wel weten of het echt wel klopt allemaal, wat ik in mijn jeugd heb gehoord binnen de kerk. Toen ben ik dat echt gaan onderzoeken en echt wel een sterke overtuiging ervan gekregen. Ja, en dan met die gevoelens, dat was heel lastig.

Raphael Wanneer ben je er voor uit de kast gekomen denk ik welk.

Paula Leven was dat ik liep er natuurlijk al heel veel mee ik had dan met mijn dertiende dan met mijn zuster over gesproken daar niet helemaal over maar toen was het wel al voor mij duidelijk toen ik. Twintig was toen zou ik op sending gaan, dat was iets wat ik echt al heel lang wilde Maar toen had ik zoiets van, ja, gaat dat wel goedkomen, weet je wel. Want dan ben je natuurlijk altijd met een collega, een vrouwelijke collega, dag en nacht. En in die tijd waren we ook twee vrouwen gedoopt bij ons. En later kwam ik erachter dat hun lesbisch waren. En toen heb ik eindelijk voor het eerst eigenlijk verteld dat ik die gevoelens ook had. En kon ik er ook echt met iemand over spreken. En dat was voor mij wel een opluchting. Aan de andere kant, door erover te spreken, werd het ook erger. Als je ergens aan toegeeft of weet je wat, als je iets opent, dan is het net alsof je in het Engels zeggen ze can of worms, het springt eruit zeg maar toen was het best wel een moeilijke tijd maar door met hun te spreken had ik zoiets van oké ga gewoon op zending je zal heel erg. Met God en Jezus bezig zijn dus je zal goed bezig zijn en het zal je waarschijnlijk wel helpen en zo niet, dan neem je een koude douche en hoe heet het ik heb toen besloten inderdaad om gewoon te gaan, En, ja, maar ook tijdens mijn zending was het niet altijd makkelijk natuurlijk.

Raphael Ik weet, heb je de Book of Mormon musical gezien?

Paula Nee.

Raphael Niet? Een van de liedjes die ze daarin zingen, dat heet Turn It Off. Zet het uit als een lichtknop, zeg maar.

Paula Ja, ja, ja.

Raphael Hoe dat dan onze kerk eigenlijk, het evangelie van Jezus Christus eigenlijk ook zegt van, Als je bepaalde gevoelens hebt, dan moet je ze uitzetten. Dan moet je ze onderdrukken. Heb je dat gevoel ook gehad in jouw leven? Dat dat jou werd verteld? Ook al had jij dus niet verteld pas op je twintigste dat je ervoor uitkwam. Maar heb je voor die tijd gehad van... Ik heb het idee dat mijn leiders of mijn leerkrachten mij vertellen... dat ik als ik zulke gevoelens heb moet onderdrukken. Dus daarom vertel ik het ook niet.

Paula Ik had het gevoel dat ik de enige was in de hele kerk. die die gevoelens had. Dus dat was al een van de redenen waardoor ik het gevoel had dat ik er niet over kon praten.

Raphael Ja, niet begrepen zou worden ook.

Paula Ja. Want als er al over gesproken werd, dan was het natuurlijk vaak toch wel een negatieve inslag. En heb ik het gevoel gehad of ik moest onderdrukken? Ik heb wel het gevoel gehad dat ik het wel onderdrukken. Ik weet niet of ik echt het gevoel had dat dat moest. Want ik had echt wel een heel sterk getuigenis dat de dingen die we leerden, dat dat wel waar was. En ja, ik heb het daardoor waarschijnlijk wel een tijd onderdrukt, inderdaad. En zeker op zending. Ik bedoel, daar kan je eigenlijk niks natuurlijk met je gedachten, met je gevoelens, met je dingen. Dus zo diep mogelijk wegstoppen.

Koos Ja, maar ik was dan benieuwd van, ben je misschien nog verliefd geworden op een van jouw collega's? Eén van ze. Ja, dat lijkt me.

Paula Eén van ze. Ik zeg altijd, ik ben gezegen met hele lelijke collega's. Maar dat is niet waar. Ja, nee, ik heb best wel verliefdheidjes gehad voor collega's. Ja. En, weet het. het was ook tijdens mijn zending dat ik met een collega sprak en haar vertelde over mijn gevoelens want zij had zoiets van, zij was steeds zo deprie en zo en toen zei ze ben jij eigenlijk wel happy? Toen zei ik nou in percentages hoe gelukkig ben jij? Ik denk nou misschien 10% of zo toen had ze echt zoiets zo wow dat is nog minder als ik Dus toen had ze gezegd, wauw, hoezo dan? Nou, toen heb ik haar verteld en toen zei ze van, nou, ga met onze leider spreken. En toen had ik zoiets van, dat is wel heel eng. Maar dat heb ik gedaan. En ja, hij was altijd heel erg streng. Wel een hele lieve man, maar hij is super streng. Ze doen hem ook... Ik zat in Salt Lake, dus hij heeft ervoor gezorgd dat ik therapie kreeg en dat was niet om er van af te komen of zo, maar meer van nou dan heb je iemand met wie je kan spreken en dat was wel heel fijn. Dan kon ik gewoon met iemand erover praten en dan kon ik me verder weer op het werk richten waar ik ervoor was.

Raphael Wat je in je jeugd niet hebt kunnen doen omdat je het gevoel had dat je met niemand over kon spreken omdat je de enige was had je dus daar wel iemand die professioneel was bij wie je je verhaal of je gevoelens kwijt kon zonder dat je geoordeeld werd ook.

Paula Natuurlijk voor die tijd met die twee vriendinnen van mij ook binnen de kerk kon ik ook goed spreken maar die waren niet professioneel, maar ja, dat was wel heel fijn En om één keer in zoveel tijd even met haar daarover te kunnen spreken.

Koos Hoe is het na je zending verder gegaan dan Paula?

Paula Nou, ik kwam thuis en ik ging echt door een hele moeilijke... Ja, sowieso thuiskomen van een zending is al moeilijk. Want het leven is gewoon heel anders als je terug bent. Het is net alsof je van een hoogte naar beneden zakt en dan moet je echt heel hard je best doen om op datzelfde niveau te blijven. Maar ja, dat is haast niet te doen natuurlijk. En ik had ook het gevoel, ik ben ook niet echt een super geweldige zendeling geweest, dat ik het niet had. Dus ik had ook het gevoel dat ik niet echt een goede zendeling was. En dat bijna al mijn onderzoekers of degenen die gedoopt waren, dat die allemaal niet meer kwamen en zo. Dus na een jaar ben ik teruggegaan. En toen bleek dat dat eigenlijk nog wel, dat ze de meesten nog wel actief waren. Toen kon ik dat gevoel loslaten. Maar ja, in die tijd gingen al mijn vrienden een beetje trouwen. Dan kregen ze kinderen. Maar ik had zoiets van, ja, ik wil dat ook. Ik wil ook een genegenheid hebben. Ik wil ook een relatie hebben. Ik wil gewoon normaal zijn eigenlijk. Zo voelde dat voor mij. En werd ik weer heel depressief eigenlijk, best wel vaak. En ook, ik had op een gegeven moment zoiets van, oké, weet je wat? Ik ga er gewoon aan werken. Ik wil gewoon dat die gevoelens weggaan. En ik had zoiets van, want er zijn ook mensen binnen de kerk die, of binnen heel veel evangelische gemeenschappen denk ik, die zillen beter gaan leven. Dus zoiets van, nou ik blijf gewoon naar de kerk gaan. Ik doe wat de Heer wil en heb geen seksueel leven. En ik ga dan komt het vast wel goed, dat geloof ik ook wel hoor maar ik wist dat dat voor mij ik was best wel seksueel ingesteld ik kon dat niet dacht ik en ik had zoiets van of ik kom er vanaf of ik ga gewoon helemaal weg bij de kerk en, ja toen ben ik aan mezelf gaan werken en. Vaak als je besluit om iets goeds te gaan doen dan komt de tegenpartij dus kwam er een, vriendin van mij en we waren op een kamp van de kerk, en weet het ja en ik vertelde haar van mijn gevoelens en zij vertelde mij dat zij die gevoelens ook had nou van het een kwam het ander en we werden verliefd en ja, Weet het, ja, dan hebben ze iets van laat, maar omdat we allebei wel een sterk getuigenis hadden van het evangelie, hadden we besloten van oké, dit gaan we niet doen.

Raphael Want wat zegt het evangelie dan over homoseksualiteit? Waarom je dus dan besloten hebt om, want je zegt ik heb een heel sterk getuigenis en daar past homoseksualiteit eigenlijk niet bij. Wat zegt het evangelie dan over?

Paula In zoverre, het is niet erg om homoseksuele gevoelens te hebben, maar het is niet de bedoeling om daaraan toe te geven.

Raphael Om het te praktiseren, zeg maar.

Paula Om het te praktiseren, inderdaad. En dat dat een zonde is. En ja, ik zie het eigenlijk hetzelfde als wanneer je een heteroseksueel bent en je bent getrouwd en je hebt een buitenechtelijke relatie. Zoiets of als je niet getrouwd bent en een seksuele relatie hebt.

Koos Ja, dat is hetzelfde in dat op zicht, ja.

Raphael Oké, goed uitgelegd.

Koos Ja, want God zegt seks is voorbehouden aan man en vrouw die wettig met elkaar zijn gehuwd. Toch? Dat is wat we geloven.

Raphael Ja, want onze kerk heeft ook een proclamatie aan de wereld gestuurd. En dat heet het gezin. En ik ben ook van mening, en daar hebben we het ook wel vaak over met Koos, van dat het gezin dat is echt het belangrijkste op deze wereld. Van hoe de gezin dan samengesteld is, maakt tenminste voor mij dan niet zo heel veel uit. Maar wat heel belangrijk is, dat het evangelie daar wordt geleerd en gepracticeerd en zorgen dat er een veilige omgeving is om voor een kind hun op te groeien. En daarbij wordt het dus gezegd in de geboden van de kerk, van de hemelsvader wordt gezegd van nou, dus, van Jezus Christus, dat het dus tussen een man en een vrouw zou zijn en dat daar dus de kinderen in moeten gaan opgroeien. En dat is dus, dus in dat geval heb je dus dat homoseksualiteit, en dat wat jij dus zegt, past daar dus eigenlijk niet in dat plaatje, zeg maar. Het is niet verkeerd, maar het past niet in dat plaatje. Dus wat jou zegt, er zijn dus mensen die kiezen dus voor om dus gewoon een hele leven lang zonder een partner door het leven te gaan. Want het komt wel goed uiteindelijk. Uiteindelijk krijgt iedereen nog de kans om in het celestiale koninkrijk te kunnen komen in de hoogste gaat. Met een verzegeling, met een partner. Om daar het eeuwige gezin zeg maar te gaan stichten verder. Maar dat is dus, dus dat getuigenis heb jij ook. En jij had dus het idee van oké, dus mijn gevoelens. Dus ik heb homoseksuele gevoelens, maar ik wil ook mijn seksuele gevoelens gehoor kunnen geven en het evangelie kunnen naleven.

Paula Ja. En ik heb echt grote respect voor mensen die celabatair kunnen leven en die dat volhouden, want ik vind dat echt geweldig, want dat is echt niet makkelijk. Weet je wat het verschil is tussen mensen die homoseksuele gevoelens hebben en mensen die gewoon vrijgezel blijven? Is dat soms zoals in mijn geval heb je wel een, een beantwoorde liefde maar je kunt er niks mee terwijl als je vrijgezel bent en je hebt een beantwoorde liefde, dan zou je daar eventueel wel mee wat mee kunnen binnen het evangelie en dus voor degene die die beslissingen hebben genomen daar heb ik groot respect voor.

Koos Maar jij en jouw vriendin mag dat zo zeggen dan. Jullie met z'n tweetjes hadden zoiets van, wij hebben allebei sterk getuigenis van het evangelie. En ook dat binnen het evangelie we dus niet uiting kunnen mogen. Dus geen seks met elkaar mogen hebben. En hoe toen? Hoe toen verder? De relatie dan beëindigd of zo? Verbroken.

Paula Ja. Ja, ja.

Koos Boah.