Van zelftwijfel naar kracht: Paula’s reis van homoseksualiteit en geloof Deel 2

Raphael Welkom terug bij Geloof je dat ook? Dit is deel 2 van onze aflevering. Als je deel 1 nog niet hebt gehoord, raad ik aan om daar eerst naar te luisteren. Laten we verder gaan met het gesprek.

Paula Ja, dat was heftig. Vooral voor mij. We hebben één week een relatie gehad en ik heb daar jaren over gedaan om daar overheen te komen. Maar ja, ik heb wel zoiets van, het was moeilijk, maar uiteindelijk was het voor mij beter. Want als ik een relatie heb met iemand, alsof ik verliefde op iemand, dan is dat heel erg afhankelijk. Dan wordt die persoon mijn hele wereld en doe alles voor ze tot in het niet gezonde zeg maar.

Koos Dus.

Paula Het was beter maar moeilijk.

Koos Dus eigenlijk heb jij best wel een groot offer gebracht voor jouw geloof in Christus heeft een heel groot offer voor ons gebracht maar als ik het zo mag, interpreteren of hoe ik het zo beluister. Ik vind dat jij wel echt een heel groot offer hebt gebracht voor jouw geloof.

Paula Ja, dat kan. Ik denk, wat ik denk, we hebben allemaal, beproevingen op aarde. En de een heeft dit en de ander heeft dat. En ik denk dat dat ook een van de redenen is waarom we hier op aarde zijn en iedereen krijgt die dingen op hun pad die voor hun het beste zijn om van te leren, en ik denk dat dit een van de dingen was voor mij waar ik gewoon het beste van moest leren je.

Raphael Hebt dus in het begin zei je ook dat je nu die gevoelens niet meer hebt, want ik vroeger echt in de begindagen of in de begindagen, Met de wetenschap en dat soort dingen was het, of nou ja, 200 jaar geleden misschien, dat mensen dus echt een behandeling kregen om van die gevoelens af te komen. Schoktherapie aan, zeg maar.

Paula Vijftig jaar geleden.

Raphael Nou, precies.

Paula Niet zo heel veel jaar geleden.

Raphael Nou, inderdaad.

Koos Nee, precies, ja.

Raphael En tegenwoordig zeggen wij van, ja, dat is niet nodig. Dat is, mensen zijn en mogen zijn hoe ze willen zijn. En dat wordt ook tot in de extreme getrokken tegenwoordig. Maar dat is wel heel anders. Toen heb je ook gezegd van het is een ziekte en dat moet behandeld worden. Want het is niet normaal, het is niet hoe God het bedoeld heeft. Hoe heb jij dat ervaren en waar denk jij, waar jouw gevoelens dan vandaan komen? Kan je dat plaatsen ondertussen of is er geen oorzaak?

Paula Ja, het is in mijn geval, het is niet zoiets dat van de ene op de andere dag kwam hoor. En ik had dus besloten van oké, het is of dit of dat. Of ik kom er vanaf of ik ga de kerk uit en ik ga gewoon mijn leven leiden zoals ik het zou willen. En toen op een gegeven moment had ik, ja ik was in de kerk in Amersfoort. Er waren wat zendelingenzusters waar ik gesprekken mee had. En zij studeerden allebei psychologie, dus die hadden zoiets van, wij kunnen je wel helpen. En ik was daar in de kerk en ik weet niet eens hoe ik het uit moet leggen. Ik had zo'n slechte energie om me heen, ik was depressief, ik voelde helemaal niks meer. En hun wisten gewoon ook niet wat ze tegen mij moesten zeggen. Het was gewoon van ja, ik weet niet. Maar ik voelde me zo eenzaam toen op dat moment in die kerk. Ik ben opgestaan, ik ben weggeraan. Ik had zoiets van, ik ga naar huis in Rotterdam. En ik heb de hele weg gehuild. Maar ik moest nog wat ophalen in Rotterdam. En toen ik daar kwam, toen was er een vrouw met hun aan de lijn, aan de telefoon. En En hoe ze het wist, weet ik niet, maar die sprak tegen mij en die zei van, je hebt de hele weg gehuild, hè. Toen ik echt zoiets van, wow, hoe weet jij dat? En ja, toen zei ze, ik heb met je meegehuild. En het aantal dingen die ze zei, en ik voelde op dat moment wel de geest. En zij had zoiets van, ik kan je wel helpen. En dus ben ik eigenlijk, wat ik had besloten, om nooit meer naar de kerk te gaan. Op dat moment dat ik de kerk uit rende, bijna. En, eh... Ik ben nooit weg geweest eigenlijk. Ik ben gewoon de volgende zondag zat ik weer in de kerk. Alleen weer ergens anders. Maar dat was voor mij een... Af en toe Engelse woorden in mijn hoofd. Een turning point. Een keerpunt. Ja, een keerpunt van oké. En nou ga ik er ook ergens voor. En toen werd het wat meer psychologisch. Zij had een psychologische opleiding gehad. En toen ging er wat meer psychologisch naar mij kijken. En daarnaast, ook met de schriften erbij, ging ik heel erg in de schriften studeren. Verhalen lezen van mensen die ook dit soort dingen hadden overwonnen. En dat zijn er meer dan je zou verwachten. Maar heel veel mensen die delen dat ook weer niet. Want het is natuurlijk ook eng en heel persoonlijk om te delen. Maar ik ben ook verhalen van andere dingen gaan lezen mensen die andere dingen hadden overwonnen en ook in de schriften dingen die werden overwonnen en hoe de heer mensen hielp om van dingen af te komen en dat versterkte mijn geloof heel erg en hoe groter mijn geloof werd hoe meer ik overtuigd was van, waarom zou die die andere mensen wel helpen en mij niet waarom niet als ik mijn best doe en ik geloof dat het kan dan we zeggen altijd in de kerk overal van. Met God is alles mogelijk ja je moet geloof hebben nou dus ik ging mijn geloof heel sterk maken door alleen maar verhalen te lezen over mensen die iets bereikt hadden, en ook hierin natuurlijk waren duizenden verhalen van mensen die het geprobeerd hadden mij niet gelukt had. Die liet ik naast me liggen. Ik ging alleen maar kijken naar verhalen die mij opbouwden. Die mijn geloof versterkte. En langzaam maar zeker liet de heer mij zien van oké. Kijk eens hiernaar. En op die manier heb ik heel veel inzichten gekregen. Bijvoorbeeld als kind voelde ik me natuurlijk altijd anders. Omdat mijn biologische, omdat mijn vader ...en niet mijn biologische vader was. Ik heb nog twee oudere broers... ...en hij deed veel meer met die broers... ...dan met mijn zus bijvoorbeeld. Dus ik had zoiets van... ...oké, onbewust hoor. Maar later werd ik daar dan bewust van. Om zijn liefde te krijgen... En dan zeg ik dat, maar ik had zijn liefde wel hoor. Hij hield ontzettend veel van mij. Maar gewoon om zijn liefde te krijgen dacht ik van dan moet ik meer jongensachtig zijn dan de jongens. Mijn ene broer was voetballer, mijn andere broer. Ze waren niet zo geïnteresseerd bijvoorbeeld in de technische dingen die mijn vader deed. Mijn vader was super technisch, dus alles wat hij deed, dat stond ik bij. En ik leerde alles wat hij kon. En ik probeerde om voetballen als zijn beste. Helaas hadden ze toen nog geen professioneel dames voetbal. Maar ik heb me gespiegeld aan mijn vader. En tegelijkertijd, mijn moeder was ik heel boos op. Want door haar was ik anders. Ik had dat gevoel van nou als je in ieder geval als je dan een buitenechtelijke relatie had waarom dan niet met een blanke man dan had niemand het geweten. En ja ik was gewoon heel erg boos op haar en ze had ontzettend veel liefde was echt een hele lieve vrouw maar ik kon het niet aanvaarden dus ik duwde haar van me weg en, dat zijn een aantal van de dingen waar ik dus achterkwam waardoor ik gevormd ben en, ik was dus op zoek naar die moederliefde ondanks het feit dat mijn moeder heel graag die liefde wilde geven en ook haar best deed ik kon het van haar niet ontvangen dus ik ging naar andere vrouwen, om die liefde te vinden en, ik denk dat dat ook een van de redenen was dat het zo afhankelijk werd. Als een kind die moederliefde naar binnen wil zuigen zeg maar, bij wijze van. En in eerste instantie was het ook niet iets seksueels. Dat is later pas gekomen. Dus ja.

Raphael Ja, bedoel je later in de zin van, want als kind heb je namelijk zo'n zoon niet echt heel seksuele gevoelens. Dus dat is ook logisch. Ja, precies. Maar heb je dan, want wat jij nu zegt, heb je dan het gevoel dat het niet, dat je ermee geboren bent? Dus dat het eigenlijk, jij zegt, ik ben erin gegroeid. Ik ben er niet mee geboren. Nee, precies.

Paula Ja. En ik denk dat iedereen voor zichzelf daar antwoorden voor moet krijgen van de Heer. Hij weet het wel. Of er wel of niet mee geboren zijn. Of misschien de een wel, de ander niet. Maar ik weet van mezelf dat ik daar niet mee geboren ben. Maar ik heb het wel altijd gevoeld. Van heel jongs af aan.

Raphael Ja. En heb jij dan in jouw zoektocht in het evangelie ook wel het gevoel gehad dat je dan boos was? Dat je die gevoelens had op God? Want je wist namelijk van nou dit is eigenlijk niet, dit hoort eigenlijk niet in het evangelie. Waarom heb ik deze gevoelens dan? Dat je ze van waarom word ik beproefd met deze gevoelens?

Paula Dus ja, tuurlijk heb ik dat ook wel gehad. Maar de meeste van mijn boosheid ging naar mijn moeder toe. Arme vrouw. Dus op een gegeven moment, door die vrouw, door die zuster, zeg maar, die aan die telefoon was, die mij geholpen heeft. Op een gegeven moment ben ik door haar ook met mijn ouders gaan praten. En ik heb tegen mijn moeder gezegd van weet je, ik heb zoveel woede naar jou toe en ik wil je graag vergeven, maar ik weet niet hoe en eh. En dat was het begin van de verandering eigenlijk. Want doordat ik het uit had gesproken, ging ik haar beetje bij beetje vergeven. En ik ging ook meer naar haar leven kijken. En ik kwam me achter van, ja, eigenlijk is het een wonder dat ze nog zo'n goede, lieve vrouw was. Want ze hebben een vreselijke leven gehad. Veel erger dan dat ik had want ik heb wel twee ouders gehad die veel van me hielden ook al was het niet mijn biologische vader en mijn biologische vader heb ik nooit gekend maar ja, zij deed echt altijd haar best en, ja, ik door haar beter te leren kennen op die manier, op volwassen manier zeg maar ja, heb ik haar kunnen vergeven en later toen was mijn vader overleden, En ik was vrij gezellig. Dus toen zijn we vaak op vakantie gegaan. We werden een van mijn beste vriendinnen eigenlijk. Dan konden we praten over alles. En dat is ook helen natuurlijk. Even denken hoor. Gewoon al die inzichten. Maar uiteindelijk. Ik was een beetje klaar. Had ik het gevoel van nou. Ik denk wel dat ik er bijna ben maar doordat ik zoveel woede had naar haar, eigenlijk had ik ook heel veel woede naar mezelf ik accepteerde mezelf niet ik had een hekel aan mijn donkere huidskleur want dat was hetgene natuurlijk wat mij anders maakte dan de rest van mijn familie en, en dat ging heel ver dat ging ik bedoel Als ik dan dacht aan dat ik ze ooit zou trouwen, dan moest mijn man blond haar hebben en blauwe ogen. Zijn ouders moesten blond haar hebben en blauwe ogen. Dan zou ik misschien blanke, blonde kinderen kunnen krijgen, want ik ben natuurlijk half. Het ging echt heel ver. Nu weet ik dat dat niet gezond is. En dus daar moest nog wel het een en ander aan gebeuren. En toen leerde ik eigenlijk mijn man kennen. Ook op een kamp van de kerk. Alleenstaande kamp. En hij was net gedoopt. En hij kwam uit Afrika. Terwijl ik zoiets zag. Iemand uit Afrika. Die vinden mij altijd leuk. Dus ik had zoiets van, oh, dan heb je er weer een. Maar hij was heel leuk en ik vond hem ook echt wel heel leuk maar ik wist dat ik er nog niet klaar voor was en nou ja, ik zou naar Amerika gaan dus ik was bij mijn moeder gaan wonen ik had mijn huis, ik woonde ondertussen in Amersfoort dat heb ik verhuurd, en hij woonde bij mijn moeder om de hoek bleek na dat kamp en ik leerde elkaar steeds beter kennen, en Amerika ging ineens niet door en toen ben ik naar Suriname gegaan en toen heb ik daar mijn biologische familie leren kennen en dat was wat nodig was. Mijn biologische vader was al overleden maar het bleek nog dat ik nog twee zussen en twee broers had waarvan één broer trouwens in Rotterdam vlakbij mij woonde, mijn biologische vader heeft ook altijd vlakbij mij gewoond Maar daar was ik gewoon niet aan toe om die te leren kennen. Toen hij nog in leven was dan. Maar door die familie te leren kennen. Toen kon ik mezelf helemaal accepteren. Met huidskleur en alles. En zag ik ook best wel overeenkomsten. Was ik ook heel blij dat ik wel in Nederland was geboren. Dat vooral vanwege de armoede daar. Maar ja, het was zo iets moois eigenlijk om die banden... Weet je, ook al ben je niet met elkaar opgegroeid. Er is toch een band.

Raphael Ja, familieband is best wel sterk.

Paula Familieband is heel sterk, ja. En ja, het was gewoon heel mooi. Maar voordat ik naar Suriname ging, had mijn man, had Martin, die had gevraagd of ik met hem wilde trouwen. Op een dansavond. En daar was ik helemaal niet aan toe. Dus ik schrok me dood. Ik liet hem stoken staan op het dansvloer. En ik ben weggerend. En toen, nou ja, we hadden met elkaar gesproken en gezoomd. En toen zei hij van, ik wil het antwoord weten voordat je naar Suriname gaat. En dat was vier dagen ervoor. En toen had ik zoiets van, ik ga drie maanden naar Suriname, weet je wat. Ik zeg gewoon ja. Er kan heel veel veranderen natuurlijk. En als ik dat niet had gedaan, was hij in de tussentijd, had hij van zijn oom een uitnodiging gehad om in Amerika te komen. Dus alles kwam precies zo mooi op het juiste moment. Alles kwam van de hele proces eigenlijk. Van begin tot het eind. De volgende stap kwam precies als ik eraan toe was. En dan kwam de volgende stap. En dan kwam de volgende stap. En dan kwam de volgende stap. En het was gewoon echt zoals het hoorde te zijn.

Raphael En wanneer ben je, wanneer heb je het gevoel gehad, nu ben ik er overheen? Was dat ook voor je huwelijk? Zelfs voor de ontmoeting met Martin?

Paula Toen ik in Suriname was eigenlijk. Maar daarvoor had ik het gevoel wel, maar toen is echt alles helemaal...

Raphael Ja, echt op zijn plek gevallen.

Paula En ik had ook altijd gezegd, ik ga niet trouwen voordat die gevoelens weg zijn. Want ik heb ook heel veel gezinnen kapot zien gaan door dat soort relaties. Maar dat wil niet zeggen dat ik nooit meer die gevoelens heb gehad. Af en toe dan kwam het wel weer terug. En ik denk ook dat dat... Ja, dat Satan ons natuurlijk altijd beproefd met de dingen waarvan wij denken dat het goed gaat. En vooral coronatijd was heel zwaar bij mij. Want het huwelijk ging al niet goed. En dan ben je in een isolement, zeg maar. En toen kwamen best wel weer wat gevoelens naar boven, maar het mooie is dat nu is het echt helemaal weer weg en ik denk ook dat, dat het laatste deel je kan het niet zelf de heer heeft het weggenomen zeg maar, je zegt vaak wij doen ons best en god doet de rest en, ja, ik denk dat ik dat ik heb mijn best gedaan en uiteindelijk ik had zoiets van nou hemelsvader ik heb zoveel, zo hard gewerkt waarom zit dat stuk, kleine stukje zit daar nog en, ja, ik heb gemerkt dat, ja, gewoon heel mooi door genade denk ik dat je het alleen maar kan zeggen dat het uiteindelijk is weggehaald ja.

Koos Echt super interessant Ik heb allemaal niet zo heel veel gezegd, maar ik ben gewoon best, ik voelde echt ook al af en toe even kippenvellen en echt van wow. Ik vind het wel echt een bijzonder verhaal, Paula, wat je met ons hebt gedeeld.

Paula Ja, dank je wel.

Raphael Ja, klopt inderdaad. Het past ook echt, nou... Dat is heel mooi dat je ook de liefde van Christus hebt gevoeld en zijn verzoeningswerk in jouw leven. En wat jij ook zegt, dat je best wel een opoffering hebt gebracht. En wat ik ook nog wou zeggen is dat jij zei dat je op een moment voor een bepaalde keuze stond van of ik ga de evangelie naleven of ik ga mijn eigen leven leven. En toen dacht ik bij mezelf, maar hopelijk leef je nu ook je eigen leven met het evangelie.

Paula Zeker.

Raphael Ja, toch? Ja, precies. Dat hoopte ik ook. Dat het uiteindelijk erop zat.

Paula Zeker.

Koos Ik vind het heel mooi. Ik vind het heel mooi.

Paula Ik vind het heel mooi. Ik vind het heel mooi. Ik ben ook gelukkig als ik het evangelie leef. Ik ben ook niet zo gelukkig als ik het niet doe. Weet je? Als ik niet gewoon mijn dagelijkse dingen goed doe. Of zo. Als ik het een tijdje laat. Ja, gewoon niks doe. Bijvoorbeeld. Maar wel naar de kerk gaan ofzo. En ik lees of niet zo bid. Of niet zo weet je wel. Als je gewoon maar met de flow meegaat. Zeg maar. Ja dan ben ik niet op mijn gelukkigst. Ik ben echt op mijn gelukkigst. Als ik het evangelie gewoon goed naleef. En mijn best doet. En de geest voel.

Koos Ja en ik vond het ook gewoon heel mooi. Wat je zei. Dat het allemaal op zijn plaats viel. Dat het een na het andere. en dat het precies past, weet je, dat zie ik soms ook wel in mijn leven. En zeker als je terugkijkt, als je dan terugkijkt, en dan denk ik van, wow, dat is allemaal, ja, bijna als een hele goede dirigent, helemaal zo gedirigeerd, dat het precies zo mooi allemaal past. En bij jou, nou, dat zeg jij dus, dat vind ik heel bijzonder om te horen. En dat is ook, ja, iets van God. Ik denk van, wij kunnen echt op God vertrouwen wat dat betreft. God is machtig. En God is ook machtig om te bevrijden. En daar heb jij nu vandaag getuigenis van gegeven. Dat hij jou gewoon letterlijk heeft bevrijd. Van gevoelens waar je van bevrijd wilde worden. En daar wil ik niet mee zeggen dat die gevoelens dus slecht waren. Dat is niet wat ik bedoel te zeggen. Maar meer dat jouw grote wens dan dankzij jouw geloof in God in vervulling is gegaan. Dus dat vind ik wel bijzonder.

Raphael Ja, ik ook. Super bedankt voor het delen. Onze tijd zit er helaas een beetje op, denk je toch niet?

Koos Ja, dat wel.

Paula Eén dingetje zeggen.

Raphael Ja, tuurlijk. Jazeker.

Paula Daarom, ik heb een boek geschreven en dat heet dus ook De Kracht om Alles te Overwinnen. Want ik geloof echt dat samen met de Heer we de kracht hebben om alles te overwinnen. En dat hij, hij is degene die ons daarbij helpt. Hij laat ons zien wat we moeten doen. Hij leidt ons daarin. en als laatste gedeelte kan hij het van ons wegnemen.

Raphael Blijven focussen op Christus.

Koos Geloof jij dat ook, Raphael?

Raphael Dat geloof ik ook, ja.

Koos En luisteraars, geloven jullie dat ook?

Raphael Ja.

Koos Anders lees je het boek van Paula.

Raphael Precies.

Koos Hé, bedankt Paula. Echt tof.

Paula Graag gedaan, jullie bedankt.

Koos Ja.

Paula Vond het echt fijn.

Raphael En dank jullie wel, luisteraars. En tot volgende week.

Koos Tot de volgende.

Raphael Bedankt voor het luisteren. We hopen dat je hebt genoten van deze aflevering. Vergeet niet om je te abonneren, de meldingen in te schakelen, een beoordeling achter te laten en de aflevering te delen met anderen. Wil je ons steunen? Dat kan eenvoudig door op onze website geloofjedatook.nl op de knop sponsor te klikken. Tot volgende week.